Rozdział 2

Mam prośbę do Eterny!! Podaj mi adres do twojego bloga.

Obudziłem się w jakiejś niewielkiej sypialni. Przez odsłonięte okno widać było księżyc. Musiałem dość długo spać, bo na zewnątrz było już zupełnie ciemno. Obok mnie cicho krzątała się jakaś starsza pani ubrana w biały fartuszek z falbankami. Na pewno pokojowa. Usiadłem na łóżku i przeczesałem palcami rozczochrane włosy. Niestety spinająca je wcześniej frotka gdzieś przepadła. Teraz niesforne kosmyki  rozsypały się na moich ramionach miękką, jedwabistą falą. Kobieta widząc, że wstaję, obdarzyła mnie ciepłym uśmiechem.

- Jak dobrze, że pan już się obudził. Panicz Dawid bardzo się zdenerwował jak pan zemdlał. Przyniósł tu pana na rękach jak jakąś księżniczkę – rozmarzona kobieta podała mi moje trampki. – Proszę tutaj zaczekać, zaraz go zawiadomię. – Kiedy tylko wyszła podszedłem zaciekawiony do okna. W dole zobaczyłem przepiękny różany ogród. Kolorowe krzewy kwitły na wyścigi wydzielając słodki zapach. Między nimi wytyczone były ścieżki wysypane białym żwirkiem. Eleganckie, drewniane ławeczki wprost zapraszały do wypoczynku. Słychać było szmer znajdującej się w pobliżu fontanny. Wszystko oświetlone niewielkimi, miedzianymi latarenkami wbitymi w ziemię. – Oh, muszę to zobaczyć z bliska. - Byłem na parterze, więc nie zawracałem sobie głowy szukaniem drogi. Beztrosko przeskoczyłem parapet i wylądowałem w miękkiej trawie. Poszedłem w stronę dobiegającego mnie z oddali jednostajnego szmeru. Wkrótce moim zachwyconym oczom ukazała się niewielka fontanna z jasnego kamienia. Umieszczone pośrodku dwa wesołe delfinki wypluwały wodę. Stanąłem kompletnie oczarowany. Nie mogłem oderwać wzroku od białych lilii w pełnym rozkwicie pływających po powierzchni akwenu.

– Och, bajecznie – wyrwało  mi się na głos. Nikogo tutaj nie było, więc moja romantyczna duszyczka mogła upajać się tym miejscem do woli. Pewnie pomyślicie, że dziwnie się zachowywałem? A czego spodziewaliście się po studencie literatury i bibliotekoznawstwa czytającego pod kołdrą niemądre opowieści o prawdziwej miłości. Dlaczego pod kołdrą? Bo moi okropni bracia zabiliby mnie śmiechem, gdyby się o tym dowiedzieli. Chlapałem się więc z zapałem przedszkolaka, płosząc złote karpie pływające dostojnie między kwiatami.

- Widzę, że już wszystko w porządku – usłyszałem za plecami znajomy, niski głos. Odwróciłem się i zobaczyłem wpatrujące się we mnie duże, czarne oczy. Na ich dnie, dosłownie na sekundę zobaczyłem coś niezwykłego, ale niestety natychmiast znikło i zwykły cyniczny uśmieszek wpełznął na usta Dawida.

- Skoro tak dobrze się czujesz, to możemy zakończyć tą całą farsę – wyciągną z kieszeni aksamitne pudełeczko, ujął moją lekko drżącą dłoń i włożył mi na palec pierścionek zaręczynowy. – Podoba ci się?

- Tak, jest bardzo piękny – odparłem cicho i obróciłem na palcu grubą, złotą obrączkę pokrytą diamentami w kształcie gwiazd. Zrobiło mi się smutno. Taka romantyczna sceneria, a w niej zamiast pary zakochanych, dwoje obojętnych sobie ludzi robiących interesy. Bo czymże miał być ten związek, jak nie interesem, na którym miały skorzystać nasze rodziny.

- Nie dąsaj się mały. Jakoś się dogadamy. Trochę poprawimy twój image i będzie z ciebie wspaniała żona dla biznesmena. O czymś jednak zapomnieliśmy – Dawid zbliżył się do mnie na niebezpieczną odległość.

- O czym? – spojrzałem na niego kompletnie nie wiedząc, o co temu draniowi chodzi.

- Rozczarowałeś mnie – mężczyzna spojrzał na mnie rozbawiony, a jego oczy zamigotały niebezpiecznie. – Nie takiej odpowiedzi oczekiwałem po studencie literatury. – Niespodziewanie złapał mnie w tali i przyciągnął do siebie. Przeczesał palcami pieszczotliwie moje długie włosy.

- Jak możesz tak traktować coś tak niezwykłego? Są niesamowite, miękkie, jedwabiste, mienią się w świetle złociście, zupełnie jak płynny miód.

- Ee…? - na takie wyznanie kompletnie zbaraniałem. Zanim przyszedłem do siebie i odparłem go jakąś ciętą ripostą, spadł na moje usta jak wygłodniały orzeł. Wpił się w moje wargi próbując je ostrożnie rozdzielić językiem. Szarpnąłem się w jego silnych ramionach.

- Ppuszczaj …- wyjąkałem i to był mój błąd. Jak tylko otworzyłem buzię wdarł się do środka jak burza. Zaczął badać ruchliwym organem jej wnętrze. Delikatnie pocierał podniebienie i dziąsła powodując, że pode mną ugięły się nogi. Zrobiło mi się gorąco. Serce zaczęło mi gwałtownie bić. - Mój boże, całowałem się z facetem i nawet zaczęło to mi się podobać! Przecież nie jestem gejem do jasnej cholery! - Ta myśl spowodowała, że mój rozsądek wrócił na swoje miejsce. Odsunąłem się stanowczo od Dawida cały czerwony na twarzy. Niestety nigdy nie umiałem zapanować na tymi głupimi rumieńcami. Powoli zaczęła docierać do mnie powaga sytuacji, a mój humor pogarszał się z sekundy na sekundę. Właśnie zgodziłem się na coś strasznego i moje życie zamieniło się w niekończący koszmar. Nie patrząc na narzeczonego wyciągnąłem z kieszeni komórkę i zacząłem dzwonić po taksówkę.

- Piotrek daj spokój – zabrał mi z ręki telefon. – Odwiozę cię do domu, jest już bardzo późno – milcząco skinąłem głową. Podążyłem za nim do garażu, gdzie czekało na nas śliczne, sportowe cacuszko. W innym wypadku ohom i achom nie byłoby końca. Teraz jednak nie miałem do tego głowy. Dawid elegancko otworzył przede mną drzwi. Z ponurą miną wsiadłem do środka. Szybko przemykaliśmy się pustymi ulicami Krakowa. W zupełnej ciszy dotarliśmy do mojego domu. Przez całą drogę nie odezwałem się ani jednym słowem. Dostałem jakąś blokadę czy coś. Widziałem jak mężczyzna patrzy na mnie zaniepokojony, ale  nie próbował zmusić mnie do rozmowy. Odprowadził mnie do samych drzwi. Jak tylko dotarłem do swojego pokoju, zamknąłem go na klucz. Rzuciłem się na łóżko i wybuchnąłem głośnym szlochem, którego nie potrafiłem opanować. Długo tak ryczałem w poduchę i biłem pięściami o pościel. - Ten zimny drań zabrał mój pierwszy pocałunek! Jak śmiał dotknąć mnie choćby jednym palcem! To obrzydliwe! Jak facet może z facetem robić takie rzeczy?! – Poderwałem się gwałtownie z łóżka i pobiegłem do łazienki. Zacząłem szorować zęby prychając na wszystkie strony pastą. Spojrzałem w lustro i dotknąłem nieco opuchniętych ust. – Włożył mi tam swój jęzor! Ohyda! - zarumieniłem się aż po same rzęsy.

……………………………………………………………………

Zaspałem na pierwsze dwie  lekcje. Wcale nie słyszałem budzika. Zerwałem się gwałtownie z łóżka i w wielkim pośpiechu zacząłem na siebie naciągać ubranie. Wpadłem do łazienki, ochlapałem się z grubsza, spiąłem włosy i pobiegłem do szkoły. Z burczącym brzuchem udałem się wprost na stołówkę i opadłem na najbliższe krzesło. Mieliśmy teraz dwie godziny przerwy. Zupełnie o tym zapomniałem. Niepotrzebnie tak szalałem. Oparłem głowę o blat stolika, zamknąłem oczy i pogrążyłem się w czarnej rozpaczy.

- Piotrek, śpisz czy co? – usłyszałem zatroskany głos Ali.

- Pewnie osłabł z głodu. To zupełnie jak ja – odparł Maciek i usiadł obok mnie.

- Wstawaj, przynieśliśmy ci śniadanko – dziewczyna potrząsnęła moim ramieniem.

- A kawusia jest? – podniosłem na nią nie całkiem przytomne oczy.

- Pewnie, że tak – podsunęła mi pod nos parujący kubek. – Ale coś niewyraźnie wyglądasz. Oczy masz czerwone i spuchnięte. Gadaj co się stało? – nie odzywając się ani słowem wyciągnąłem przed siebie rękę z pierścionkiem. Ala złapała moją dłoń i aż pisnęła z zachwytu.

- Jaki śliczny! Twój facet to ma gust! – obracała ją na wszystkie strony. – Zaraz zaraz. Piotrek, przecież to nie ty miałeś się zaręczyć!

- Miło, że wreszcie zajarzyłaś – jęknąłem.

- Prawdę mówiąc obawiałam się czegoś takiego. Z tego Lutomirskiego to jednak bystry skurczybyk.

- Co takiego?! – zaskoczył dopiero teraz Maciek. – Przecież to facet, a ty jesteś hetero?! Prawda? Jak mogłeś zgodzić się na coś takiego?!

-Ale wiesz… .- próbowałem się nieudolnie tłumaczyć.

- Wiem, że jesteś idiotą i tyle – nakręcał się coraz bardziej chłopak. – A jak będzie cię chciał pocałować, albo się poprzytulać to co zrobisz? No co?

- Właściwie, to już po obiedzie, więc się tak nie gorączkuj - odparłem rumieniąc się ogniście.

- Chwila – wtrąciła się Ala – nie chcesz nam chyba powiedzieć, że już  z nim spałeś?!

- Za kogo ty mnie masz?! – warknąłem na nią oburzony.

- Nie złość się. Twoje wyznanie zabrzmiało bardzo dwuznacznie. W takim razie co robiliście? – Dziewczyna wbiła we mnie błyszczące niezdrową ciekawością oczy. Nie miałem wyjścia musiałem się komuś zwierzyć, bo targające mną emocje groziły niekontrolowanym wybuchem. Zacząłem powoli opowiadać co się wczoraj wydarzyło. Przyjaciele słuchali mnie w milczeniu wytrzeszczając tylko coraz bardziej oczy. Kiedy skończyłem, Ala uśmiechnęła się do mnie krzywo i poklepała mnie przyjacielsko po ramieniu.

- Piotrusiu, jeszcze będzie z ciebie dobra żona – przezornie odsunęła się ode mnie na bezpieczną odległość.

………………………………………………………………

Po południu jak zwykle wybierałem się na pływalnie. Ubrany w kąpielówki i zielony dresik pakowałem sportową torbę. Jeszcze moje ulubione postrzępione trampki i gotowe. Humor po rozmowie z przyjaciółmi trochę się mi poprawił. Jak słusznie stwierdzili, zaręczyny to jeszcze nie ślub. Niestety w tym momencie rozległ się dzwonek komórki. Nacisnąłem zielony przycisk i usłyszałem głęboki głos mojego narzeczonego.

- Piotrek, jestem w kafejce obok twojego domu. Wpadnij na chwilę, musimy coś omówić.

- Mam trening. Jeśli pół godziny ci wystarczy to ok - ,,Perełka” była rzeczywiście blisko. Pobiegłem pędem do kawiarni na spotkanie z Dawidem. Zajrzałem do środka. Lutomirski jak zwykle elegancki, w miękkich flanelowych spodniach i jedwabnej, czarnej koszuli siedział przy stoliku popijając zieloną herbatę. Kelnerka skakała wokół niego jak nawiedzona wdzięcząc się i co chwila nachylając nad stolikiem, aby pokazać obfity biust widoczny w głębokim dekolcie. Podszedłem bliżej i szepnąłem cicho, tak by tylko oni mnie usłyszeli.

- On jest gejem, więc daruj sobie farbowana małpo – z bezczelnym uśmieszkiem zająłem miejsce obok Dawida. Dziewczyna zmierzyła mnie wzrokiem, pogardliwym prychnięciem obdarzając moją garderobę. Położyła przede mną menu i odeszła obrażona  zamiatając kuperkiem.

- Piotrek, tak naprawdę, to jestem biseksualny – odparł uprzejmie Lutomirski.

- Więc czemu ja, a nie jakaś cycata blondyna?! – jęknąłem i pokręciłem głową w geście niezrozumienia.

- Ależ skarbie – wyszczerzył do mnie zęby – nie doceniasz się. Jesteś moim ideałem.

- Bredzisz. Każdy z moich braci byłby lepszy. Obaj są wykształceni, przystojni, obyci, mają nieskazitelne maniery. Kompletnie cię nie pojmuję – wzruszyłem ramionami.

- Ale z ciebie przewrotny szkrab. Doskonale wiesz, że to nudziarze. W małżeństwie liczę na odrobinę rozrywki. Nie masz pojęcia jak monotonne jest życie biznesmena - ujął moją dłoń i pocałował ją z kpiącym uśmieszkiem. Oczywiście natychmiast ją wyrwałem posyłając mu spojrzenie godne bazyliszka.

- Na sporą dawkę emocji możesz liczyć z pewnością. Nie wiem tylko, czy zdajesz sobie sprawę co cię czeka? Ja się nie zmienię. Często popadam w tarapaty. Nie zrobisz ze mnie Kena z szydełkiem w ręku czekającego na twój powrót do domu – spiorunowałem go wzrokiem.

- Piotrusiu na początek wystarczy jak zmienisz te łaszki i nieco ogarniesz tą dżunglę – wskazał na moją rozczochraną szybkim biegiem głowę. – Będziemy bywać na salonach i nie możesz tak wyglądać. Przyniósł byś wstyd nie tylko mnie, ale i swojej rodzinie.

- Proszę bardzo. Żebyś tylko tego gorzko nie pożałował, bo nie wiesz o co prosisz. Mama już tego kiedyś próbowała i dość szybko zmieniła zdanie. Będziesz mi za to winien przysługę – rozparłem się na krześle dobrze wiedząc, ile kłopotów czeka mojego nieświadomego zagrożenia narzeczonego. Ciekawe ile dni upłynie zanim się podda?

- Więc jesteśmy umówieni. Przyjdź do mnie jutro z samego rana. W sobotę nie masz chyba zajęć? – Dawid zaskoczony moją reakcją przyglądał mi się podejrzliwie. Odprowadził mnie do drzwi i pochylił się, chcąc pocałować w policzek. Odskoczyłem od niego gwałtownie. Uśmiechnął się przebiegle i bynajmniej nie zrażony  moim zachowaniem  zbliżył się ponownie, zagradzając swoim ciałem wyjście.

- Nadal się gniewasz za tego całusa? – szepnął mi do ucha, owiewając go swoim gorącym oddechem. - Bez pytania skradłeś mój pierwszy pocałunek, więc chyba nie oczekujesz, że będę skakał ze szczęścia – warknąłem na niego groźnie.

- Skarbie, ty chyba nie chcesz mi powiedzieć, że mając dwadzieścia lat nigdy z nikim nie spałeś? – popatrzył na mnie szczerze zdumiony, a czarne ślepia zabłysły mu jak u wygłodniałego dzikiego zwierzęcia.

- A jak myślisz tępaku? – zarumieniłem się chyba nawet  na rękach.

- Wiesz, to chyba nie jest takie złe. Jako twój przyszły mąż zajmę się intensywnym szkoleniem. Możemy zacząć natychmiast – cmoknął mnie w usta i złapał za tyłek zaciskając mocno na nim palce. Oczywiście wszyscy w kawiarni natychmiast zwrócili na nas uwagę. Rozległy się gwizdy i oklaski. Głupim uwagom i głośnemu rechotowi nie było końca.
..................................................................................................................
Betowała kot_w_butach