Rozdział 24

Była dopiero dwudziesta druga, a ja już leżałem w łóżku. Obok mnie chrapał Dawid. Ledwo przyłożył głowę do poduszki już odpłynął w niebyt. Mnie tymczasem wcale nie chciało się spać. Kręciłem się na wszystkie strony co tylko pogorszyło sprawę. Kołderka nieco się zsunęła i widok umięśnionego torsu męża zaparł mi dech w piersiach. Od pierwszej wizyty u lekarza ten głupek latał jak opętany. Znosił mi książki o ciąży i pielęgnacji niemowląt, ciągał po sklepach kupując ciuszki i zabawki, dbał o moje zdrowie o wiele lepiej niż ja sam, zmuszając mnie do jedzenia samej zdrowej żywności.

Zatrudniona gosposia i pokojowa od razu ostro wzięły się do pracy. Po kilku dniach nasz domek lśnił czystością. Tymczasem ja nudziłem się coraz bardziej. Dawid nie mógł mi poświęcić zbyt wiele czasu ze względu na swoją pracę. Starał się jak mógł, ale o jednej maleńkiej rzeczy zupełnie zapomniał. Chociaż dzisiaj doszedłem jednak do odmiennego wniosku. Nie zapomniał, tylko robił to z premedytacją. Pewnie jesteście ciekawi o co chodzi? Ostatnio unikał bliskiego kontaktu jakby bał się, że może to jakoś zaszkodzić mnie lub dziecku. Od jakiegoś czasu nie uprawialiśmy seksu. W życiu bym nie pomyślał, że tak mi będzie tego brakowało. Może złapałem od tego napaleńca wirusa bzycantimus maximus, bo patrząc na jego nagie ciało miałem się ochotę na niego rzucić. Poczułem znajome gorąco w dole brzucha. Zerknąłem na męża i westchnąłem ciężko.

- Mam nadzieję, że to szaleństwo szybko ci minie, bo długo tego nie wytrzymam – szepnąłem. Wstałem po cichutku i odpiąłem pas.

– Mamusia potrzebuje chwili relaksu. Poleżysz tu sobie grzecznie – położyłem go na stole – a ja wezmę długi, gorący prysznic. – Chyba nie powinienem gorszyć maluszka i mówić mu, że idę na szybki numerek.- Puściłem muzykę z ,,Różowej pantery” i zrobiłem sobie słabego drinka. Rozebrałem się z bokserek i stanąłem nagi przed lustrem. Przybrałem pozę zawodowego modela i uśmiechnąłem się do siebie. Okręciłem się dookoła w rytm melodii wypinając pupę.

- Widzisz Piotrusiu, nie jest z tobą tak źle - postukałem palcem w szklaną taflę. – Zgrabny tyłeczek – klepnąłem się w pośladek – niezły kaloryferek – pogładziłem się po brzuchu – gotowy do akcji sprzęt – uścisnąłem stojącego na baczność członka. – Może panterą to ty nie jesteś, ale niezły z ciebie kocurek. Chyba będziesz musiał niestety wrócić do starych, licealnych czasów. Tylko ty, dużo różowej piany i konwaliowy żel pod prysznic. To nie jest taki zły pomysł prawda? – Pomachałem do swojego odbicia i w nieco lepszym humorze ruszyłem do łazienki. Napuściłem pełną wannę wody i nalałem mnóstwo płynu do kąpieli. Wkrótce po całym pomieszczeniu zaczęły latać mydlane banieczki. Wszedłem do wody i ułożyłem się wygodnie. Włączyłem opcję hydromasażu. Muzyka grała, alkohol przyjemnie szumiał mi w głowie, bąbelki powietrza  drapały w tyłek  jednym słowem pełny luzik. Zacząłem leniwie przesuwać ręką po nabrzmiałym penisie. Niespodziewanie poczułem jak czyjeś ciepłe ramiona unoszą mnie do góry.

- Kocurku – zamruczał mi do ucha Dawid – może jednak zabawimy się razem? Różowa piana może być, ale żel wolę migdałowy – usiadł za moimi plecami rozsuwając szeroko uda. Umościłem się pomiędzy nimi z zadowoleniem. Oparłem się o jego tors. Wyczułem jak coś twardego wbija mi się w pośladek.

- Właściwie to wcale cię nie potrzebuję – prychnąłem na niego oburzony jego bezczelnością. – Doskonale radziłem sobie sam. Cały tydzień mnie unikałeś, więc po co teraz przyszedłeś?

- Przepraszam kochanie. Przyznaję, że to było głupie. Przecież wiesz, że miewam takie napady nadgorliwości. Nic tak dobrze nie przywraca mi rozsądku jak widok twojej wypiętej pupy, kołyszącej się w takt muzyki – zaczął sunąć ustami po mojej szyi podszczypując ją zębami. Jedna dłoń błądziła po mojej klatce piersiowej wyszukując wszystkie erogenne miejsca z mistrzowską precyzją. Druga zaczęła się skradać do zaciśniętego wejścia. Wsunął mi do środka od razu dwa palce niecierpliwie rozciągając mięśnie. Zacząłem cicho pojękiwać wijąc się w jego ramionach. Podniósł mnie i oparł o brzeg wanny. Czułem jak jego penis wchodzi we mnie wolno, okrężnymi ruchami potęgującymi rozkoszne doznania.

- Szybciej – warknąłem na niego, opętany narastającym pożądaniem.

- Słońce, ja daję ci po prostu czas do namysłu – zachichotał złośliwie – przecież mówiłeś, że nie jestem ci do niczego potrzebny. – W odpowiedzi na to rozsunąłem szerzej nogi i pchnąłem mocno do tyłu nabijając się na jego członka do samego końca.

- Aaa… - krzyknęliśmy oboje, by po chwili natychmiast zatracić się w starym jak świat rytmie. Kochaliśmy się zapamiętale, postękując z przyjemności i popędzając się nawzajem do mocniejszych i ostrzejszych ruchów. Jak się pewnie domyślacie jeden raz bynajmniej nam nie wystarczył. Szczytowaliśmy kilkakrotnie skamląc z rozkoszy. Kiedy w końcu opadliśmy kompletnie z sił, opatuleni jednym ręcznikiem wczołgaliśmy się na łóżko. Ciasno przytuleni mruczeliśmy sobie nawzajem do uszów słodkie głupstwa jakie znają tylko zakochani. Nagle coś mnie tknęło. O czymś zapomnieliśmy! O czymś bardzo ważnym!

- Cholera, dziecko! – wyskoczyłem z posłania jak z procy natychmiast odzyskując energię. Podbiegłem do stołu na którym zostawiłem pas. Wszystkie kontrolki świeciły się spokojnie. Najwyraźniej wszystko było w porządku. - Nie gniewaj się maluszku, mamusia kompletnie straciła głowę – założyłem urządzenie i zerknąłem na zegar. Minęły już cztery godziny jak go zdjąłem. W dodatku zgubiłem gdzieś mikrofon.

- Dawid wstawaj i pomóż mi znaleźć to ustrojstwo. Nigdzie go nie widzę – mąż pojękując zwlókł się z łóżka. Następną godzinę spędziliśmy czołgając się po pokoju i łazience, ale niestety nic nie wskóraliśmy. Mały, czarny krążek zniknął bez śladu.

- Pewnie spłynął z wodą. Nie martw się. Rano pójdziemy do lekarza – Dawid zmusił mnie do ponownego położenia się i nakrył nas obu kołdrą. Przytuliłem się do jego boku i zasłuchany w bicie jego serca, mimo zdenerwowania,  zasnąłem jak niemowlę.

………………………………………………………………

Doktor Kamyk przyjął nas bezzwłocznie. Wytłumaczyliśmy mu telefonicznie na czym polega problem. Stwierdził, że i tak muszę odbyć rutynową kontrolę i zażądał obecności Dawida. Oboje rano stawiliśmy się w jego gabinecie z niewyraźnymi minami.

- Narozrabialiście co? – odezwał się na nasz widok lekarz. – Zdejmij koszulę Piotrze, zobaczymy czy wszystko jest w porządku.

- To może ja tylko pas ściągnę? – pisnąłem zmieszany.

- Rób co każę. Coś ty się nagle taki wstydliwy zrobił? – zapytał mężczyzna rozbawiony. - Trudno, rozkaz to rozkaz. - Zdjąłem garderobę i położyłem się na kozetce. Skrzyżowałem ręce na klatce piersiowej usiłując zasłonić liczne znaki jakie zostały po naszym wczorajszym szaleństwie. Lekarz na ich widok tylko pokręcił głową i uśmiechnął się do mnie. – Spokojnie, nie takie rzeczy widziałem. Nakleję ci nowy mikrofon. Postarajcie się na przyszłość nie przekraczać limitu czasowego.

- Doktorze , dlaczego właściwie Piotruś musi nosić ten pojemnik? Przecież mógłby równie dobrze gdzieś stać w bezpiecznym miejscu, a mikrofon nastawiło by się na większą odległość – zapytał Dawid.

- Niestety, to tak nie działa. Wieloletnie eksperymenty wykazały, że nic nie może zastąpić kontaktu z ciałem matki. Mimo, że to tylko sztuczna macica i nie ma połączenia z krwioobiegiem, maluchy w jakiś sposób wyczuwają brak  rodzicielki i nie rozwijają się prawidłowo zwłaszcza pod względem psychicznym i umysłowym. Rodzą się też mniej odporne i z niższą wagą. Coś jeszcze?

- Ja mam pytanie – odezwałem się nieśmiało – tylko trochę krępujące – zarumieniłem się.

- Po to tu jestem Piotrze, żeby rozwiać wszystkie wasze wątpliwości – odezwał się poważnie lekarz.

- Czy powinienem ściągać pas w czasie seksu? Czy wstrząsy nie zaszkodzą jakoś maleństwu? – poczerwieniałem jeszcze bardziej.

- Naprawdę myślisz, że kobieta zachodząc w ciążę zachowuje dziewięć miesięcy wstrzemięźliwość? – odpowiedział mi pytaniem na pytanie doktor Kamyk. – Należy tylko unikać pozycji w których moglibyście przygnieść dziecko. Ostatnio jak tu byliście, zapomniałem ci coś dać – wyciągnął do mnie rękę ze srebrną bransoletką. Zapiął mi ją na lewej ręce. Kiedy przyjrzałem się bliżej, zobaczyłem na każdym ogniwie wygrawerowanego zabawnego bociana z węzełkiem w otwartym dziobie.

- Do czego to służy? – zapytałem zaciekawiony, ubierając koszulę.

- Po pierwsze zawiera chip z danymi o tobie i dziecku. Gdyby przydarzyło wam się coś złego każdy lekarz odczyta bez trudu zawarte w nim wiadomości. Po drugie jest po to, by inni ludzie wiedzieli, że jesteś przyszłą mamusią i odpowiednio się wobec ciebie zachowywali. Ta ozdóbka jest zwykłym środkiem ostrożności.

- Dziękujemy za pomoc doktorze i postaramy się nie sprawiać więcej kłopotów – Dawid wyciągnął do lekarza rękę i mocno ją uścisnął. – Chodź Piotrusiu.

……………………………………………………………

Miałem zamiar jechać wprost do uczelni, ale kiedy usiedliśmy w samochodzie głośno zaburczało mi w brzuchu. Dawid zaczął się śmiać i wyciągnął do mnie rękę z bananem.

- Phi, nie będę się żywił samym zielskiem – wydąłem kapryśnie usta. – Chcę mięsko i frytki.

- Piotruś, kto je takie rzeczy na śniadanie? Będziesz wyglądał za niedługo jak kulka, a tyle się napracowałeś nad swoim kaloryferkiem – pokręcił głową mąż.

- Nie słyszałeś, że w ciąży trzeba jeść za dwóch? – zadarłem do góry nos.

- Dobrze, już dobrze. Nie będę dyskutował z mamusiem i jego zachciankami. Jedziemy do restauracji – Po dwudziestu minutach dotarliśmy na miejsce. Kiedy złożyliśmy zamówienie kelner na nas trochę dziwnie popatrzył, ale nie skomentował niczego ani jednym słowem. Pojawił się z powrotem dość szybko z kawą i dwoma czosnkowymi tostami dla Dawida. Przede mną postawił ogromny befsztyk, miseczkę z sałatką i soczek. Zabrałem się z zapałem do jedzenia obrzucając talerz Dawida pogardliwym wzrokiem.

-  To ma być posiłek? Nic dziwnego, że o dziesiątej padasz na łóżko jak kłoda. Odżywiaj się tak dalej, a już niedługo nie będę miał z ciebie żadnego pożytku. Ani chlebka, ani porządnego seksu – dodałem nieco ciszej.

- Nie bój się skarbie, wieczorem ci udowodnię, że jednak trochę sił mi jeszcze pozostało – odparł Dawid, przesuwając znacząco wzrokiem po mojej klatce piersiowej. Zaczerwieniłem się pod jego gorącym spojrzeniem, a stojący w pobliżu kelner zaczął się nagle dławić i dziwnie bulgotać. Pewnie się biedaczek czymś zakrztusił. Po skończonym posiłku udaliśmy się do szatni. Mąż wyszedł do toalety, a ja poszedłem po nasze ubrania. Zgadnijcie kogo tam spotkałem?  Ryżego Kamila we własnej osobie. Jak zwykle nienagannie ubrany. Zadbany od stóp do głów. Każdy włosek na swoim miejscu. Mógłby teraz wkroczyć na wybieg w Paryżu i wszyscy zaproszeni goście klaskaliby z zapałem. Zlustrował mnie wzrokiem godnym bazyliszka. Kiedy sięgnąłem po kurtkę zabrzęczała srebrna bransoletka. Mężczyzna wbił w nią zaskoczony wzrok, potem podniósł na mnie oczy, a ja aż cofnąłem się do tyłu. Było w nich tyle zazdrości, nienawiści i jadu, że po plecach zaczął mi pełznąć zimny dreszczyk. Otworzył usta, aby coś powiedzieć, ale w tym momencie wyszedł z łazienki Dawid. Na jego widok Kamil złapał do ręki płaszcz i ruszył do wyjścia.

- Jeszcze się spotkamy – syknął groźnie, mijając mnie w pośpiechu. Nie powiedziałem o tym nieprzyjemnym incydencie mężowi. Nie chciałem zaogniać i tak nie najlepszych stosunków między nimi. Polubiłem małego Karolka i chciałem, żeby miał szczęśliwe dzieciństwo. Jeśli to oczywiście możliwe, mając takiego ojca.

…………………………………………………………

Dawid odwiózł mnie na uniwerek. Oczywiście spóźniłem się jak zwykle. Wślizgnąłem się do sali wykładowej jak wąż. Ala z Maćkiem pomachali do mnie z daleka pokazując, że zajęli dla mnie miejsce. Jak profesor odwrócił się tyłem, przepełzłem między siedzeniami. Dzisiaj miałem szczęście. Nikt się nie zorientował. Lekcje szybko minęły. Przyjaciele chcieli jeszcze pójść do biblioteki wypożyczyć materiały do jakiejś pracy. Mnie zachciało się pić, zostałem więc sam na opustoszałym korytarzu i postanowiłem skorzystać z automatu z napojami. Zabrałem soczek i już miałem wrócić do biblioteki kiedy drogę zastąpił mi Kamil wraz z dwoma rosłymi ochroniarzami.

- Popatrz, patrz jaki ten świat mały. Znowu się spotykamy – rzucił chłodno obrzucając mnie wrogim spojrzeniem. W jego postawie było coś takiego, że odruchowo zacząłem cofać się do tyłu. – W pojedynkę nie jesteś już taki odważny. Nie ma z tobą Dawida, ani twoich nędznych przyjaciół.

- Czego chcesz? – zapytałem cicho, starając się opanować drżenie w moim głosie. Zacząłem się naprawdę bać. W pobliżu nie było nikogo. Byłem zupełnie sam z trzema napakowanymi facetami. Przypomniała mi się podobna sytuacja sprzed wielu lat i zacząłem się trząść. Stałem tam bezradnie jak zahipnotyzowany przez węża królik.

- Przestraszyłem cię parszywa gnido? – Kamil chwycił mnie za gardło i przyparł do ściany. – Jak śmiałeś się zaciążyć? Chcesz odebrać spadek mojemu synowi przeklęty złodzieju? – Uderzył mnie w twarz i rozciął mi wargę. Czułem jak krew spływa mi cieniutką strużką po twarzy. – Wytniemy ci dzisiaj tego małego raka! – krzyknął z wściekłością i kopnął mnie kolanem w brzuch. Osunąłem się na ziemię i skuliłem się najmocniej jak potrafiłem. - Nie pozwolę im skrzywdzić maluszka! Muszę wziąć się w garść! Jak zacznę krzyczeć, może ktoś jednak mnie usłyszy!

- Na co czekacie! Bierzcie się do roboty! – wrzasnął na dryblasów Kamil. Przyskoczyli do mnie i zaczęli mnie kopać podkutymi buciorami. Osłaniałem brzuch jak potrafiłem najlepiej. Ból dosłownie mnie sparaliżował. – Nie mogę się poddać, bo zabiją mnie i dzidziusia! - myślałem przerażony.

- Ratunkuu…! Pomocy…! – krzyknąłem niespodziewanie ile miałem sił w płucach.

- Zatkajcie mu tę cholerną gębę! – Szalał  Warski. – Jeszcze ściągnie na nas gliny.

- Ratunkuu…! – pisnąłem ostatkiem sił i osunąłem się bez przytomności na ziemię, kiedy celnie wymierzony cios trafił mnie w głowę. Nie mam pojęcia co się działo dalej. Ocknąłem się ponownie na moment na jakiejś białej sali. – To chyba szpital? – przemknęło mi przez skołataną głowę. - Dziecko, pomóżcie najpierw dziecku – wyszeptałem z trudem do stojącego nade mną lekarza. Czułem się jakby moje ciało miało się właśnie rozlecieć na tysiąc kawałków. Zacząłem głośno jęczeć i zwijać się z bólu.

- Spokojnie chłopcze. Z twoim malcem wszystko w porządku. Teraz zajmiemy się tobą. Zaraz dostaniesz coś przeciwbólowego i poczujesz się lepiej – dobiegł mnie jak przez mgłę ciepły głos mężczyzny. Powieki zrobiły się takie ciężkie i mimo, że walczyłem z całych sił z ogarniającą mnie sennością, zaczęły opadać. Musieli mi podać jakiś mocny lek, bo zasnąłem w ciągu sekundy.

………………………………………………………….

Przez jakiś czas musiałem znosić niekończące się pielgrzymki krewnych, aż w końcu zdenerwowany Dawid położył temu kres. Czuwał przy mnie nie odstępując nawet na krok. Od niego dowiedziałem się o dalszym rozwoju wypadków. Podobno moje rozpaczliwe krzyki usłyszał Maciek i bez wahania ruszył mi na ratunek. Nieźle oberwał zanim przybyła pomoc wezwana przez Alę. Napastnicy zostali schwytani przez policję i osadzeni w areszcie. Mojej małej kruszynce na szczęście nic się nie stało. Doktor Kamyk przyszedł by osobiście mi o tym powiedzieć. Popłakałem się z radości zupełnie jak jakaś baba. Okazało się jednak, że niestety muszę zostać jeszcze kilka dni w szpitalu. Miałem rozległe krwiaki na całym ciele i cztery złamane żebra. Najważniejsze jednak, że dzidziuś był ze mną cały i zdrowy. Pogłaskałem się czule po wypukłym brzuszku. Zerknąłem na sąsiednie łóżko na którym leżał wkurzony Maciek. Chłopak paskudnie znosił pobyt w szpitalu. Warczał na wszystkich, którzy tylko się do niego zbliżyli. Miał złamaną lewą nogę i opatrunek na prawej ręce. Nie mógł więc obsłużyć się sam i stąd pewnie jego zły humor. Sprzeczał się właśnie z pielęgniarką, która uzbrojona w miskę z wodą i gąbkę, usiłowała go umyć.

- Niech pan nie będzie dzieckiem. Nie może pan leżeć taki brudny i spocony, bo jeszcze wda się jakaś infekcja - tłumaczyła cierpliwie dziewczyna.

- Wypad stąd, ale już! Nie będzie się tu jakaś smarkula nade mną znęcała – burczał chłopak, kłapiąc na zębami jakby rzeczywiście chciał ją ugryźć. Miałem się właśnie wtrącić, kiedy w drzwiach pojawił się Noah z ogromnym bukietem róż.

- Proszę pana – zwróciła się do niego pielęgniarka - tu nie wolno przynosić kwiatów.

- To weź sobie te badylki panienko i zostaw nas samych. Mój przyjaciel pewnie się ciebie krępuje i dlatego nie pozwala umyć. Zrobię to chętnie za ciebie – uśmiechnął się do dziewczyny zniewalająco. Zachwycona, wzięła od niego kwiaty i czmychnęła zanim nieszczęsny Maciek zdążył otworzyć buzię. Przymknąłem na wszelki wypadek oczy, aby myślał, że śpię. Właśnie nadarzyła się rzadka okazja do odrobiny rozrywki w nudnym szpitalnym życiu. Za żadne skarby z niej nie zrezygnuję. Byłem ogromnie ciekawy jak Noah poradzi sobie z tym marudą.

- Jak się czujesz? – zapytał Maćka mężczyzna, błądząc zachwyconymi oczami po jego odsłoniętej klatce piersiowej. Na widok prężących się pod skórą mięśni dosłownie się oblizał. – Biedactwo – pogłaskał parskającego chłopaka po policzku. – Taki chory, zupełnie bezbronny i cały tylko mój – cmoknął z zadowoleniem.

- Nie waż się do mnie zbliżać, bo zadzwonię po pomoc – złapał za dzwonek speszony chłopak.

- Ależ słodki Kwiatuszku – wyszarpnął z kontaktu wtyczkę Noah – to nie będzie ci potrzebne. Zaopiekuję się tobą – wziął gąbkę do ręki i zanurzył ją w wodzie.

– Ale przedstawienie – obserwowałem ich spod przymrużonych powiek, chichocząc w duszy.

- Ja naprawdę sobie poradzę, lewą rękę mam zupełnie zdrową – szepnął przestraszony nie na żarty Maciek.

- Wątpisz w moje umiejętności? – obruszył się mężczyzna patrząc na niego z łobuzerskim uśmieszkiem. – Umyję dokładnie każdziutki kawałeczek twojego ponętnego ciała – wyszeptał mu gorąco do ucha. Chłopak na takie oświadczenie zacisnął mocno uda pod kołdrą. – Nie martw się słońce. Tym bezcennym organem zajmę się szczególnie delikatnie i poświęcę mu najwięcej czasu - zerknął w odpowiednie miejsce Noah.

- Nieee… ! – pisnął chłopak chowając głowę pod kołdrę. – Zabiję cię jak tylko ściągną mi ten przeklęty gips! – usiłował odgrażać się Maciek, ale zabrzmiał to bardzo żałośnie.

- Och, Gwiazdeczko, to jeszcze daleka przyszłość. Masz przed sobą sześć, długich tygodni inwalidztwa. Będę przychodził codziennie i rozpieszczał cię najlepiej jak potrafię – zachichotał beztrosko mężczyzna.
.................................................................................
Betowała kot_w_butach