Rozdział 23

Trochę obawiam się waszej reakcji na dzisiejszy rozdział. Miejcie na uwadze, że zostaliście uprzedzeni we wstępie o moich zamiarach. Wiem, że niektórzy z was z pewnością naostrzą na mnie noże, widelce bądź grabie. Uprzedzam, że mam w domu obronnego psa i groźną papugę.

Bawcie się dobrze i nie bijcie autorki!

Dawid pośpiesznie się ubrał. Usiadł na fotelu z pokerową miną, wziął do ręki kopertę i spojrzał na Alę z wyrzutem.

- Nie wiesz, że nie wolno otwierać cudzej korespondencji?

- Nie pouczaj mnie. Co miałam robić? Wy spaliście jak zabici i nie mogłam was dobudzić. Bałam się, że to coś bardzo ważnego i czas gra tu jakąś rolę – odezwała się beztrosko dziewczyna. – Muszę przyznać, że po przeczytaniu tego całkowicie mnie zatkało. Dlaczego się tak śpieszycie? Piotruś ani słowem mi o tym nie wspomniał, a zwykle taka z niego papla – spojrzała na mnie z wyrzutem. Dawid rozwinął telegram, rzucił na niego okiem i nieco zbladł. Spojrzał na mnie niepewnie i bez słowa podał mi kartkę. Porwałem ją niecierpliwie i zacząłem czytać na głos.

                                                                                                         1 grudnia 2012

Krakowski Instytut Medyczny

                              

                         Zawiadomienie

Zawiadamiamy panów Dawida Lutomirskiego i Piotra Czarnosryskiego, że wasz syn będzie do odebrania w poniedziałek 6 grudnia 2012 o godzinie 10.00 w Sali numer 7. Trzymiesięczna ciąża rozwija się bez zakłóceń. O szczegółach poinformuje was doktor  Kamyk.

                                                                 d.n. med. Ciepełko

Patrzyłem na męża szeroko otwartymi ze zdumienia oczami i z kompletnie baranim wyrazem twarzy. Przeczytałem cały tekst jeszcze dwa razy i nie byłem mądrzejszy ani odrobinę.

- Dawid o co tu chodzi? Jaki instytut, jaki syn, jaka kurwa ciąża?! To idiotyczny kawał czy coś?! – wyszeptałem zbielałymi wargami, potrząsając jego ramieniem.

- Czego tu nie rozumiesz, przecież pisze wyraźnie?! Rodzinka po prostu przyspieszyła całą procedurę i tyle! Ostatnio sporo się kłóciliśmy, więc może po prostu spanikowali – tłumaczył mi Dawid nieco drżącym głosem. Widać było, że on także jest ogromnie zaskoczony treścią zawiadomienia.

- Dalej nie wiem, o co do jasnego gwinta chodzi?! – zacząłem krzyczeć coraz bardziej spanikowany, ale gdzieś tam na dnie mojego zmąconego umysłu zaczęło nieśmiało migać niewielkie, czerwone światełko.

- Piotrek, ty mi nie chcesz chyba powiedzieć, że nie przeczytałeś tego cholernego kontraktu?! Pamiętasz jak ojciec osobiście przyniósł go do naszego domu? Dał ci go do ręki! – zdenerwowany mąż też zaczął podnosić głos.

- Czy to było w ten dzień kiedy przyszedł do nas twój eks? – zapytałem słabo.

- Dokładnie! –warknął mąż.

- Było wtedy takie zamieszanie. Podpisałem się na nim, potem rzuciłem go na biurko i całkowicie o nim zapomniałem. Miałem zamiar przeczytać go w wolnej chwili, ale wypadki toczyły się tak szybko. Zerknąłem tylko na początek i koniec. Nie mam pojęcia co było w środku – jęknąłem ukrywając twarz w dłoniach. Najwyraźniej znowu nawaliłem. Nie miałem odwagi nawet zacząć rozważać konsekwencji swojej beztroski.

- No to masz niespodziankę, tatuśku! – stwierdził złośliwie Dawid. – Piotruś, jak mogłeś być taki niemądry?! Znasz nasze rodziny. Oni w obronie interesów są zdolni do wszystkiego. Boże, to też moja wina! Nawet zdziwiłem się, że tak spokojnie to przyjąłeś, kiedy zobaczyłem twój autograf. Miałem zamiar zapytać cię o to, ale tak jak tobie wyleciało mi z głowy. Jeszcze jedno, żeby nie było już żadnych niedomówień. Mamusią jesteś ty, ja mam zarabiać na chlebek – poklepał mnie po plecach, a ja z wrażenia zapomniałem nawet oddychać. Gdyby mnie nie walnął jeszcze raz, to pewnie bym się udusił z wrażenia.

- Mmmamussią?! – wyszeptałem zatrwożony patrząc mu prosto w oczy. Byłem w totalnym szoku. Moje szare komórki się przegrzały i odmówiły posłuszeństwa. Chyba przepaliły mi się jakieś obwody, bo miałem wrażenie, że mózg zaczyna mi dymić i czuję swąd spalenizny. Ta nieoczekiwana wiadomość była przysłowiowym gwoździem do mojej trumny. Świat zawirował i pociemniał. Osunąłem się na ziemię. Zemdlałem widowiskowo zupełnie jak jakaś znerwicowana hrabianka ze starych romansów. Ostatnią rzeczą jaką usłyszałem było klikanie aparatu fotograficznego Ali.

………………………………………………………………

Następnego dnia siedzieliśmy z Dawidem w Instytucie pod drzwiami numer siedem. Wszędzie było pełno ludzi. Obok nas czekało jeszcze kilka podekscytowanych par.  Wstałem o świcie. Śniadanie ledwie tknąłem. Zdążyłem już wypić dwie herbatki z melissy i jakieś kropelki na uspokojenie, ale niewiele mi to pomogło. Nadal się cały telepałem w środku. Starałem się wyglądać na opanowanego niestety z dość mizernym skutkiem.

- Piotruś, weź się w garść! – mąż, widząc co się ze mną dzieje, wziął mnie za rękę i delikatnie uścisnął.

- Łatwo ci mówić! Minęły dopiero dwadzieścia cztery godziny. Nie miałem czasu nawet oswoić się z tą myślą. A jak się nie będę umiał nim zajmować? Jak zrobię  krzywdę maleństwu? – zacząłem od nowa panikować. Mąż podniósł mnie i nie bacząc na liczną widownię wokoło posadził sobie na kolanach. Objął mnie mocno ramionami i przytulił do siebie.

- Głuptas z ciebie – pocałował mnie czule w usta. – Pamiętasz jak wspaniale opiekowałeś się Karolkiem? Dzieciak nie odstępował cię na krok. Nie masz pojęcia jak bardzo podziwiałem wtedy twoją wielkoduszność. Przyjąłeś go tak serdecznie choć był dzieckiem mojego kochanka. Masz złote serce skarbie. Na pewno sobie poradzisz. Zresztą jesteśmy w tym razem, prawda? Damy radę! – usłyszałem jak ze wszystkich stron rozległy się brawa. Najwyraźniej przemowa mojego męża zrobiłam ogromne wrażenie na siedzących w poczekalni parach. Zawstydzony ukryłem twarz na jego piersi. Nagle drzwi się otwarły i ukazała się w nich głowa pielęgniarki.

- Zapraszam panów Lutomirskiego i Czarnoryskiego – poderwaliśmy się na równe nogi. Dawid pociągnął mnie do środka. Na uginających się nogach podążyłem za nim. Doktor Kamyk okazał się starszym, sympatycznym facetem. Widząc moją wystraszoną minę kazał nam usiąść na fotelach. Zauważyłem, że Dawid stara się zachować spokój, ale widziałem jak chowa do kieszeni drżące dłonie.

- Spokojnie panowie – uśmiechnął się do nas ciepło lekarz. – Tylko mi tu nie pomdlejcie. Zaraz przedstawię wam waszego synka – skinął na pielęgniarkę. Po chwili kobieta przyniosła sporą skrzyneczkę wyjęła z niej coś i położyła na biurku. Mężczyzna podniósł to do góry, abyśmy się mogli lepiej przyjrzeć. Urządzenie wyglądało jak szeroki pas z jakiegoś nieznanego mi materiału do złudzenia imitującego ludzką skórę. Z przodu zobaczyliśmy wpół przeźroczysty pojemnik, w kształcie spłaszczonej z jednego boku piłki, najwidoczniej napełniony jakimś płynem. W środku coś się poruszało.

- Podejdźcie bliżej. Można dotknąć. Ten materiał jest prawie niezniszczalny – ruszyłem w jego kierunku. Nieśmiało dotknąłem gładkiej powierzchni urządzenia. Poczułem jakieś falowanie i odskoczyłem do tyłu. Lekarz roześmiał się rozbawiony moją zaszokowaną miną. – To już początek czwartego miesiąca i można wyczuć delikatne ruchy. Proszę się nie bać. – Zbliżyłem się ponownie i pogłaskałem pojemnik. Był ciepły i sprężysty w dotyku. Wewnątrz przez ułamek sekundy dostrzegłem maleńką istotkę, a raczej jej cień. Wydawała się taka krucha i drobna. Coś ścisnęło mnie za serce. – Proszę ściągnąć koszulkę. Pokażę panu jak się go zakłada. Z trudem rozebrałem się zdrewniałymi ze zdenerwowania dłońmi. Mężczyzna ostrożnie manewrując zapiął mi w talii pas. Po czym na lewej piersi przykleił maleńki krążek.

- Co to takiego? – zapytałem zdziwiony.

- Zwykły bezprzewodowy mikrofon. Maluszek będzie w ten sposób słyszał bicie twego serca jak to ma miejsce w zwykłej ciąży. Nie bez powodu jeden z partnerów określany jest matką. Tak jak każda kobieta będziesz go nosił aż do rozwiązania. Możesz go ściągać tylko na dwie godziny dziennie. Musisz o niego dbać. Z prawej strony jest filtr, który trzeba wymieniać co dwanaście godzin. Z lewej masz otworek, gdzie raz na dwa dni wsuwasz kapsułkę z pokarmem. W pas wmontowany jest zegar, który będzie ci przypominał sygnałem o tych czynnościach. Oczywiście dostaniesz też instrukcję obsługi i filmik pokazujący poszczególne okresy ciąży. Pojemnik, w którym jest dziecko rośnie wraz z nim. Zachowuje się jak prawdziwa macica. To chyba w skrócie już wszystko. Przez pierwszy miesiąc co tydzień proszę przychodzić do kontroli. Potem wystarczy raz na sześć tygodni. Gdyby was coś zaniepokoiło macie mój numer telefonu. Możecie dzwonić o każdej porze. Jakieś pytania? – spojrzał na nas zachęcająco.

- Czy ja też mogę dotknąć? – zapytał cicho Dawid, wpatrujący się z zafascynowaniem w urządzenie.

- Oczywiście – pokiwał głową lekarz. – Proszę traktować pas jak część ciała pana Piotra. – Mąż podszedł do mnie, osunął się przede mną na kolana i zaczął badać sztuczną macicę opuszkami palców. Nie mógł wprost oderwać od niego oczu. Nigdy nie widziałem go tak poruszonego.

- Niesamowite! On naprawdę tam jest, widziałem jak się poruszył! – podekscytowany Dawid pocałował mnie w odsłonięty brzuch. Przytulił na chwilę do pojemniczka policzek i przymknął oczy. – To prawie jak cud – wyszeptał wzruszony. Przez chwilę trwał tak bez ruchu, jakby się nad czymś głęboko zastanawiał. Po czym wstał energicznie i podał mi koszulkę. – Wiesz, że nie wybraliśmy mu imienia – złapał mnie za rękę i pociągnął do drzwi. – Nie mamy też dla niego pokoju. Musimy zapisać go do najlepszego przedszkola. Mamy strasznie dużo do zrobienia. Chodź szybko. – Był tak podniecony, że nawet nie pożegnał się z lekarzem.

- Zgłupiałeś? Przecież to jeszcze sześć miesięcy zanim go zobaczymy. A mówiłeś, że to ja histeryzuję – musiałem za nim prawie biec. – Do zobaczenia doktorze  – pomachałem w pędzie do śmiejącego się już teraz z nas otwarcie mężczyzny.

………………………………………………………………………

Przez następne trzy dni Dawid po prostu szalał. Najpierw posłał dwa długie, pełne niecenzuralnych zwrotów i gróźb telegramy do naszych ojców. Potem wynajął znanego dekoratora wnętrz, który zaprojektował pokój dla naszego synka. Przez dwa dni robotnicy realizowali ten plan przerabiając jedną z sypialni na pokój dla dziecka. Dzisiaj od rana zamęczał mnie spisem imion. Nie pozwalał podnieść nawet kapci z podłogi, bo mogę zaszkodzić maluszkowi. Do szkoły zawiózł mnie szofer i dwóch ochroniarzy. Tymczasem mój opętany małżonek zajął się zatrudnieniem gosposi i pokojówki, żebym nie musiał zajmować się pracami domowymi. Jak wychodziłem, to osobiście zawiązał mi pod szyją szalik. Jednym słowem kompletnie zwariował. Stał się prawdziwie nadopiekuńczym tyranem. Chcąc odetchnąć na chwilę od głupawki jaka ogarnęła mojego męża, po wykładach zamiast do domu udałem się do mieszkania odnajmowanego przez Alę i Maćka. Napisałem do Dawida wiadomość gdzie jestem, żeby nie przyszło mu do głowy postawić na nogi całej krakowskiej policji. Przyjaciele na mój widok ogromnie się ucieszyli. Posadzili mnie w swoim maleńkim saloniku, zarzucili przynajmniej setką pytań, po czym kazali się rozgościć i poszli przyrządzić kolację. Włączyłem telewizor chcąc obejrzeć popołudniowy dziennik. Ktoś zadzwonił do drzwi. Kiedy je otworzyłem ze zdumieniem zobaczyłem uśmiechniętą twarz Noaha.

- Co ty tutaj robisz? – Nie spodziewałem się, że jest z Maćkiem w aż tak zażyłych stosunkach.

- Przyszedłem podrażnić się trochę z moim Kwiatuszkiem. Jutro wyjeżdżam na tydzień do Brazylii. Muszę zapytać go jaki chce prezent – zwinnie mnie wyminął i wślizgnął się do przedpokoju.

- Piotrek, po coś ty go wpuścił? – jęknął kumpel, niosący tacę z kawą do salonu. Odwrócił się do uśmiechniętego mężczyzny i zmierzył go ponurym wzrokiem. – Czytałem, że mają tam bagna pełne aligatorów. Rzuć się do tego bajorka w którym ich będzie najwięcej. Mnie na pamiątkę niech przyślą jakąś wylizaną do czysta kość.

- Kocurku, lubię jak jesteś taki męski i próbujesz mnie zdominować – Noah podkradł się sprytnie z tyłu i cmoknął chłopaka w szyję. Biedny Maciek o mało nie puścił tacy na ziemię.

- Cholera, ja ci naprawdę coś w końcu zrobię! – warknął czerwony na twarzy kumpel.

- Och, nie przesadzaj Gwiazdko. Nawet nie wiedziałbyś jak, pachnie od ciebie prawiczkiem na kilometr – beztrosko machnął na niego ręką mężczyzna. Drań czuł się bezpiecznie, bo zdenerwowany chłopak miał zajęte dłonie.

- Kurwa, przegiąłeś! – Maciej zagryzł usta i wręczył mi tacę tak gwałtownie, że zabrzęczały filiżanki. Widziałem, że właśnie wpadł  w jedną z tych swoich niepohamowanych furii. Biedny cudzoziemiec chyba nie zdawał sobie sprawy, że właśnie zbudził ze snu naprawdę groźnego lwa. Patrzył na chłopaka z bezczelnym uśmieszkiem.

- No to się doigrałeś! – kumpel zgrzytając zębami złapał zaskoczonego Noaha w talii, zarzucił sobie na ramię i pomaszerował z nim do swojej sypialni.

- Puść mnie, to był tylko głupi żart! – usłyszałem zduszony okrzyk mężczyzny. Wbiegłem do salonu, rzuciłem tacę na stół i cichutko wróciłem z powrotem. Przyłożyłem ucho do drzwi. Za mną przydreptała zaciekawiona moim zachowaniem Ala.

- Dzieje się coś ciekawego? – szepnęła mi do ucha.

- Ciśś… Chyba będzie draka. Wiesz jaki Maciek jest drażliwy na punkcie swojej męskości. Ten dureń właśnie ją zakwestionował.

- Szkoda, że nie możemy tego zobaczyć – westchnęła dziewczyna idąc za moim przykładem. – Ale słychać całkiem nieźle.

- Łup…! – rozległ się huk i zajęczały sprężyny. Najwyraźniej panowie o coś się potknęli i wylądowali z impetem na łóżku.

- Złaź ze mnie! Ile ty ważysz? – wystękał z trudem Noah.

- Wystarczająco dużo, żeby cię kompletnie unieruchomić – chłopak najwyraźniej był mocno rozgniewany i zdeterminowany, aby ukarać dowcipnisia.

- Może lepiej najpierw pooglądaj sobie jakiś film instruktażowy i wrócimy do tematu – łagodnie zaczął tłumaczyć mu, najwyraźniej nieco spanikowany mężczyzna. Chyba nie spodziewał się takiego obrotu sprawy.

- Moja ty nieznośna zdobyczy – zarechotał złośliwie Maciek – zapomniałeś o czymś. Jestem facetem tak jak ty i zapewniam cię, że za chwilę będziesz inaczej piszczał.

- Ale słoneczko, przecież mówiłeś, że mężczyźni cię nie kręcą! – szarpał się bezskutecznie Noah, próbując się uwolnić od przygniatającego go ciężaru.                                                  

- Byłeś taki upierdliwy i wytrwały, że zrobię dla ciebie wyjątek – rozległ się zgrzyt odpinanego zamka błyskawicznego. – Taki mały eksperyment nie sprawi mi trudności.

- Aaa…! – usłyszeliśmy pisk zaskoczonego mężczyzny. – Zabierz tą łapę z moich majtek zboczeńcu!

- Och, jesteś całkiem nieźle wyposażony. Ciekawe jak będzie wyglądał jak go trochę pomiziam? – zachichotał chłopak. Przez chwilę dochodziło do nas tylko ciche posapywanie. Trochę mnie to zaniepokoiło. Poczułem niewielkie, co prawda,  wyrzuty sumienia.

- A jak sobie coś zrobią? Może powinniśmy zainterweniować? – zapytałem przyjaciółki.

- Nie bądź głupi. Najwyżej mu obciągnie i tyle. Nie sądzę, żeby Maciek posunął się dalej – odpowiedziała szeptem, uśmiechnięta od ucha do ucha, Ala. – Facet sam się o to prosił.

- Ooo…! – rozległ się ochrypły okrzyk mężczyzny.

- Szybki jesteś! Ledwo cię dotknąłem, a już ci stanął na baczność. Spuściłeś się dosłownie po pięciu sekundach – rozległ się rozbawiony głos kumpla. – Muszę przyznać, że żadna z moich dziewczyn nie jęczała równie podniecająco.

- Po prostu się zamknij! – Rozległo się głuche uderzenie. Najpewniej zirytowany Noah przywalił mu w gębę.

- Za co? Ale z ciebie niewdzięcznik! Zrobiłem ci dobrze, a ty mi tak odpłacasz? – odezwał się oburzony Maciek. - Ale wyglądałeś niesamowicie seksownie i miałeś takie rozkoszne rumieńce, że tym razem ci daruję. Jesteś strasznie słodki taki zawstydzony i uległy.

- Bum..!

- Nie musiałeś od razu zrzucać mnie z łóżka! Potłukłem sobie tyłek – wystękał Maciek.

........................................................................................

Betowała kot_w_butach